A Difficult type of Ulcers, treated with Homoeopathy: A kind of Livedoid Vascular Ulcers

Here I am sharing an article published on a homoeopathic website, a professional website. I am publishing the link and the article.

http://hpathy.com/clinical-cases/kind-livedoid-vascular-ulcer

Piyush Joshi

Hpathy Ezine, February, 2014 |  Print This Post | February 15, 2014

Dr. Piyush Joshi presents a case of chronic ulceration, which yielded to a single remedy.

PJT F/23 yrs. single, (B Sc, Hom) DoC: 03 July 2010.

The medium built female patient was referred to me by a skin specialist from Vapi, some 250 kms away from my clinic.

Patient History:

She used to develop some kind of eruptions on her lower limbs since May 2005. She was treated by a local doctor for some time, but without any benefit. Hence she was referred to a skin specialist. She was treated for some time without  relief and then underwent a skin biopsy. The SRL Ranbaxy skin biopsy report dated 19^th May 2007 was suggestive of Livedoid Vasculitis. She was treated with medicines and when those failed to relieve, she was given local injections.

In the past she had suffered from unilateral headache which was diagnosed as migraine and treated accordingly. During the treatments she developed Hepatitis (drug induced? ) and was advised to discontinue treatment for the skin complaints for some time.

The presenting complaints were as follows:

She would feel itching in her lower limbs especially on her legs in the evening which used to last till late at night. The itching was better with warm water and local application of coconut oil (as advised by her skin specialist). The scratching would cause blisters which used to increase and gradually turn into an ulcer. She had burning pain which became intolerable as the evening progressed. Initially she had less frequent ulcers but now the frequency had increased. Lately she developed a deep ulcer on her right leg with dark discharges.

The ulcers were then treated with local applications along with intermittent oral antibiotics and steroids. This was the ordeal for almost four years.

She complained of headaches which used to increase from hunger and sun exposure, especially on the left vertex. The headaches were also experienced when she had insufficient sleep.

She had difficulty in studying mathematics and failed in her 12^thstd examination, in 2004.

During the consultation her elder sister provided most of the details of the complaints, while the patient was looking dull and buried in thought. At times she would bite her finger nails. On most of the occasions she came out with short answers. According to her sister, she was indecisive, unsympathetic and not tolerant of any kind of criticism. She did not care about herself or about her family. The patient herself could provide no further details.

These are the eruption on and near her left ankle.

This kind of eczematous eruption developed after prolonged scratching (right inner ankle)

The scars remaining at outer malleolus on left leg, where previous ulcers had develop and were treated.

The deep ulcer, on right shin, surrounded by discoloration. The ulcer has extension to the tibia bone. (All the photos were taken at clinic at her first visit on 03 July 2010).

The following symptoms were considered for totality and repertorised.

Considering that all her complaints started after her failure in her board examination, and keeping the indifference in mind, we need to make our choice of remedy. The tendency for ulcers, and burning favoured Anthracinum.

Anthracinum 0/3 was given, for 15 days.

Follow up:

27 Aug 2010:  Itching reduced by almost 95%. She had experienced fullness of stomach and eructations after eating (reappearance of old symptom: she had forgotten to mention this on the first visit). She had suffered from headache only once, as she had disturbed sleep and change in food.  On examination, the wound had healed completely with disappearance of all discoloration surrounding it. The noteworthy point was the earlier site of the scar, which also developed healthy tissues and recovered.

The patient did not show up after the first follow up.

This case demonstrates the ‘simplicity’ of the homoeopathic system of medicine. It is worth noting the footnote of §1, Organon of Medicine, where Hahnemann states the need to help the sick by using laws of nature and by providing for ‘rapid, gentle and permanent restoration of health.

Footnote to §1:

His mission is not, however, to construct so-called systems, by interweaving empty speculations and hypotheses concerning the internal essential nature of the vital processes and the mode in which diseases originate in the invisible interior of the organism (whereon so many physicians have hitherto ambitiously wasted their talents and their time); nor is it to attempt to give countless explanations regarding the phenomena in diseases and their proximate cause (which must ever remain concealed), wrapped in unintelligible words and an inflated abstract mode of expression, which should sound very learned in order to astonish the ignorant – whilst sick humanity sighs in vain for aid. Of such learned reveries (to which the name of theoretic medicine is given, and for which special professorships are instituted) we have had quite enough, and it is now high time that all who call themselves physicians should at length cease to deceive suffering mankind with mere talk, and begin now, instead, for once to act, that is, really to help and to cure.

• 
  
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Posted in Clinical Cases

Dr. Piyush I. Joshi received DHMS in 1987 from G. H. Medical College, Savali. He worked under Dr. K. B. Shah, Khambhat, immediately after appearing for the final examination. He also worked at the Public Charitable Clinic, established by Late Shree Ravishankar Maharaj, at Bochasan. Dr. Joshi started own private practice in1987, at Vadodara. He has contributed several articles to homoeopathic journals, some of which won prizes from the National Journal of Homoeopathy. Dr. Joshi presented scientific papers at the 14th International Homoeopathic Congress, 2003, New Delhi, organised by AHML. Dr. Joshi has participated in more than 75 seminars all over India, including the National Scientific Seminars and Congresses organized by HMAI. He is presently President HMAI, Gujarat State Branch.

A kind of Post Traumatic Multiple Foreign Body, treated without surgical intervention!

A kind of Post Traumatic Multiple Foreign Body, treated without surgical intervention! 

Generally when one discusses the cases with homoeopathic medical treatment, the great emphasis is on the ‘mental state’, ‘physical tendencies’, ‘desire and aversions’ and other individualistic factors are to be kept in mind. But in a case of accident, where such factors are not of much importance, how homoeopathy can help?

Here I am presenting a case. The patient, 25 year of female, was riding on a two wheeler. While negotiating a busy circle, after crossing, she took a turn, only to meet a speeding four wheeler, head on. The collision was so strong that the two wheeler was damaged as was the four wheeler, at the bonnet and the windscreen was in pieces. The patient was in air for some moments and fell on her side. Fortunately for her, her injuries did not cause any fracture but multiple glass objects, flying from the windscreen, pierced her left arm. She had multiple lacerated injuries too.

The attending physician dressed the superficial wounds and advised for x-ray, primarily for ruling out any deeper tissue injury or fracture.

Below are the x-ray and its report.

The x ray was suggestive of multiple small glass pieces in lower arm, behind elbow and upper forearm. The radiologist suggested high resolution sonography to elicit the exact location.

The removal of multiple foreign bodies would involve multiple entry point and extraction under CT or Sonographic guidance.

The patient was one of my relative hence they asked for the opinion. I suggested the Non-Invasive Homoeopathic approach in which the patient is required to take only ORAL medication and nothing is to be done at the site of foreign bodies.

We treated the patient with homoeopathic medicine for two and a half month.

The pains and sensations of discomfort due to foreign bodies disappeared during the first week of treatment. She no longer could feel the foreign body, which were very painful to touch. After a month’s treatment, patient complained of proud flesh at the site of lacerations, she was developing Keloid at the site of injuries. 

Patient was advised to continue the same medicine.

The patient, was a Master’s student in Pharmacology, wanted to know the status of the foreign bodies, was advised for a follow up x-ray.

To her and her family members’ surprise, the x-ray was completely NORMAL, showing no foreign body.

At a recent social meeting the patient confirmed to be fine and the Keloids, at the site of lacerations, have disappeared completely.

This is the ‘beauty’ of homoeopathy. It treats the patient in non-invasive hence non-violently. In conventional treatment the patient would have undergone at least 6-8 incisions, constantly exposing her to CT for the guidance, (not to mention without CT guided procedure would have caused extensive trauma to tissues), pre and post-operative medications including antibiotics and painkillers and repeated dressings.  

Whereas Homoeopathy is so ‘gentle’, it acted promptly to relieve the pains and patient continued her ‘normal’ routine without any interruption. She was not only saved from frequent visits to hospital, but from the physical and emotional trauma of surgical procedure.

Hail Homoeoapthy!

A kind of Severe Depression

Yesterday I had a case with bipolar depressive psychosis. While explaining the prognosis to relatives of the patient I recalled a unique case of Depressive psychosis.

The patient was a lady in her late twenties, married and a mother of a boy. She was born to and practicing Jain sect.

Approximately a year ago she again conceived. She and her husband were not sure about continuation of pregnancy, so they discussed the issue with their parents. They expressed the opinion that the couple should decide about continuation or termination of pregnancy.

The couple eventually decided, that if they will have only one offspring, they would be able to provide a better childhood, education and culture, apart from spending well for overall upbringing of child. They consulted a gynaecologist and were prescribed pills. In due course of time the matterwas over.

After few weeks, the patient started feeling low. Gradually she started losing interest from daily routine of household routine.  Her appetite reduced and she lost interest of her personal delicacy and life. Over the time these reflected in every aspect of whole family. The husband could not understand the change in her behaviour; hence there were frequent arguments over missed domestic activities. She herself tried very hard to keep up, but somehow could not help. The family members thought she needs a break, so she was sent to her paternal home for a change.

At her home, her father could sense loss of interest of patient. He tried hard to know what troubled her but she said “everything is fine. I will be ok, give me some time”.

After few weeks she returned back to her in-law’shouse. As they could not see any change in her state, her husband and father-in-law, decided to take help of a doctor. Initially they consulted family physician and then a psychiatrist. Their medicines helped for some time, during which she used to sleep a lot, but later she experience all the more distress.  

Eventually she was brought for homoeopathic treatment. While narrating her complaints, she suddenly became quiet when she was asked about her menstrual history. After some time tears started. Her face appeared blank, but tears continued. After a long silence she said: “I killed my foetus. How is that I am still alive. I don’t have any right to live”.

Her tears continued to flow, and she appeared, as if, talking to herself: “I am born to a Jain family. From my early childhood, I am taught about ‘Ahimsa’.  I practice my religion with utmost sincerity. We do not eat or drink certain food or article forbidden by our creed. Neither we eat anything after evening, nor we drink water kept overnight in a jug, so as to avoid any killing of germs. We even don’t clean the floor of our house after evening to avoid killing of small insects. Andhere I am…look at me… I killed my own unborn child. You know doctor, we believe in karma, due to my good karma I must have conceived the child, and instead of bringing it to my family and this world I killed. Since then I am sleepless. Initially I could manage my household duties and other things but gradually I lost interest from everything. When I look into mirror I tell myself ‘you have killed a child for no reason, you are a killer’. Every now and then I see the face of child asking me ‘why have you killed me? I came to live with you, wanted to share my life with you and you did not allow me live’. At times I see delicate hands eager to touch me… my face… I can find peace anywhere.

Since my abortion, I feel, I have committed a great crime and my death will be the only penance. I do not want to live anymore… Do you have anything to offer me which can give me death?”

This patient was treated with other system of medicine without any benefit.

Under homoeopathic treatment she responded quickly. After first week’s treatment, her sleep was restored. Gradually her interest in household activity increased. After a couple of month she was nearly normal. Now she lives happily with her family.

The beauty of homoeopathy lies in the way it considers the ‘total’ case, covering patient’s mental, emotional state along with the physical complaints and their modalities. OnlyHomoeopathic medicines have the ability to affect and alter, hence treat the complaint of conscience. I know of no other therapeutic system which can treat the complaints of conscience.

Hail Hahnemann!

A kind of Migraine in a 12 year old Boy…

 

SA9486PKP

Here is an interesting case:

The 12 year old studying at a day school, had complaint headache for more than one year. He was diagnosed to have Migraine by a Neuro-physician.

The typical complaints were of pain in both the sides of head and top and back of his head. The pain increased with motion of head but is sat still or in a quiet room his pains would reduce. The use of laptop or watching of television for one to two hours will cause severe pain. The pain became worse from noise and cold room, even at night. He has diminished appetite but craved sweets, cream biscuits. He also complained of hair fall.

He is a shy boy, does not play much outdoors. The mother reported a unique observation: “His father is serving abroad. I and my son live here. I am a working mother, and have to reach office by 10 am. He put the alarm for waking on time. But, he sets same alarm in multiple devices for example, landline, cellphone, alarm clock etc. I always tell to set in any one device but he says ‘the backup is needed, what if one device does not work?’ This I am not able to understand. With the first sound of alarm he wakes up as hurriedly and stops all the devices. Mostly he is very irritated in the morning.”

This boy was treated with all kinds of medicines like home remedies, pain killers and drugs prescribed by Neuro-physician, without any benefit.

The homoeopathic medicines provided prompt relief and made life more enjoyable. The treatment lasted for less than two months. Today after more than nine months, he remains healthy, has gained weight.

The remarkable point: he uses only alarm clock and is composed when wakes up.

The true healing recovers the patient not only from the main complaints, but makes him healthy.

Chronic Vomiting in a Young girl, agony of parents…

This was a peculiar case, in which the patient is brought for homoeopathic treatment after trying conventional treatment for long.

The history of the case was as below:

The patient was a 9 years and 4 month old girl, the only child of her parents. she was fine for first five years of her life. There after she started having complaints of vomiting. Initially the parents thought: ‘she must have over eaten…’, ‘she must have exerted immediately after eating…’ and other such common reasons were attributed. After initial few months of the complaint they started worrying, and took her to a general practitioner. Some medicines were given to stop vomiting but to no benefit to patient.

The complaints worsened. She now experienced very bad pain in head along with vomiting. The headaches now persisted for more than 2 to 3 days and during which the girl used to vomit every thing, liquid and solid, whatever taken orally. The headaches were experienced every 2 to 3 months in the beginning, which became more frequent.

She was taken to pediatricians and later on to neurologists. Their treatment helped her to control the pains, initially, but later the frequency increased.

The treating doctors advised strict diet control. No out side food, no fast food, no acidic food not even acidic fruits, only freshly cooked home food comprising of rice, chapati (indian bread) and boiled or sparely spiced vegetables. This too did not prevented the recurrence of pain.

The girl started experiencing weakness with headaches as the vomiting would drain her out and no solid or liquid intake was possible for 2-3 days during the episodes of pain. after a while, it became a ritual for the parents and her physician. As soon as the child would complaint about the pain in head, parents used to rush her to the hospital. She would be admitted and administered intravenous fluid and painkillers, for 2-3 days. Once the episode is over, she would be fine for a period of couple of months, some time a month more. This continued for three more years.

She was brought for homoeopathic treatment after she suffered for four years.

After the detailed consultation she was given a  homoeopathic medicine.

Shocked to see only one medicine, the mother anxiously asked: “are you sure this medicine would help her for her headaches, vomiting, weakness…everything? Don’t you think she needs more?”

She was reassured by explaining the advantage of homoeopathic system of medicine, that only ONE medicine would cover all the complaints and would benefit the patient. There is no need to drug for each symptom.

As expected, the child recovered very well. To the amazement of parents the response was too quick. The child started eating everything cooked at home, without developing any discomfort. She became more energetic and active. She put on 2.5 kg weight within 2 months of treatment.

The child was given medicines for three months only. She is under constant observation. She has not experienced any headaches or vomiting, since her treatment.

She continues to enjoy good health…

Happy Birthday, Sam!!!

Today, 10th April, is the birthday of founder of homoeopathy. Every homeopath, feels indebted for the knowledge he has given to treat the "sick". Here I am presenting, in very brief, glimpses about the man who single handedly changed the science of therapeutics. It is in vernacular language Gujarati.

જે બીમારીની સારવાર એકવાર થઇ હોય તે છતાં એ જ બીમારી વારંવાર કેમ થાય?

કોઈ દર્દી આજે એક શારીરિક ફરિયાદ લઈને આવે તેની સારવાર દરમ્યાન એ તકલીફ ઓછી થાય અને બીજી તકલીફ ઉભી થાય, તાજી ઉભી થયેલી તકલીફને સાચવવા જતા ફરી પછી પહેલી ફરિયાદ ઉભરી આવે, આમ કેમ?

સામાન્ય સંજોગોમાં સ્વસ્થ દેખાતી વ્યક્તિ થોડો જ માનસિક કે શારીરિક શ્રમ પડતા અચાનક બીમાર કેમ થાય છે?

શારીરિક અશક્તિ અને નીરૂત્સાહની ફરિયાદ કરતા દર્દીની વિસ્તૃત તપાસ કરતા, તેમના બધા જ અવયવો, એમનો પૌષ્ટિક ખોરાક, સરળ જીવન અને સ્વચ્છ વાતાવરણ હોવા છતાં બીમારીનું કારણ કેમ નથી સમજાતું? એમને પોષણ આપે તેવા ચટણો અને ઔષધો ફાયદો કેમ નથી કરતા?

વિષાણું જન્ય રોગોના વાવર વખતે ખુબ અસરકારક સારવાર ઉપલબ્ધ ન હોવાને કારણે એટલા બધા લોકો પોતાનો જીવ ગુમાવે, એવું કેમ બને છે?

જુના અને હઠીલા રોગો માતે અકસીર સારવાર કેમ ઉપલબ્ધ નથી?

એક વાર બીમારી થાય એટલે એની ચોક્કસ સમયની સારવાર બાદ દર્દી પોતાનું સ્વાસ્થ્ય પાછું મેળવી કેમ નથી શકતો?

કેમ એને જીવન પર્યંત દવાઓનો ઉપયોગ અને આશરો લેવો પડે છે? 

દર્દીને જીવન જીવવા જેવું ન લાગતાં, જીવતેજીવ દોજ્ખની પીડા કેમ સહેવી પડે છે?

પ્રશ્નો, પ્રશ્નો અને વધુ પ્રશ્નો..., બસ પ્રશ્નો જ ઘુમરાયા કરતા હતા એક પ્રતિભાશાળી યુવાન તબીબના મનમાં. કેવી મુશ્કેલીઓ સામનો કરીને એ યુવાને તબીબી પદવી મેળવી હતી?

એના દાદા એક ચિત્રકાર, વર્ષો પહેલા ત્યારે ‘નવા શોધાયેલા ’  “પોર્સેલીન” ઉપર ચિત્રકારીમાં એમને નામના મેળવી. એમનો વરસો આગળ વધારતા આ યુવાનના પિતાએ એ ચિત્રશૈલી માં નિપુણતા મેળવી. પ્રમાણિકતા અને સખ્ત પરિશ્રમના ગુણો ધરાવતા પરિવારમાં ૧૦ એપ્રિલ ૧૭૫૫ ની મધરાતે તબીબી દુનિયામાં વિશિષ્ઠ સારવાર પદ્ધતિના પ્રણેતાનો જન્મ થયો. એને નામ અપાયું સેમ્યુઅલ.

આર્થિક સંકડામણ અનુભવતા પરિવારમાં ઉચ્ચ વિચારો, ઉચ્ચતમ આદર્શો અને સરળ જીવનશૈલીથી સેમ્યુઅલ નો ઉછેર થવા લાગ્યો. બાળપણમાં પિતા પોતાના કામે જાય ત્યારે બાળક સેમ્યુઅલને એક પ્રશ્ન સાથે નાનકડી ઓરડીમાં બંધ કરીને જાય. પ્રશ્ન માનવજીવન, આકાશ, પૃથ્વી, પાણી, સજીવ, નિર્જીવ, કોઇપણ બાબતનો હોય. સેમ્યુઅલને ઓરડીમાંથી બહાર ત્યારેજ નીકળવા  મળે  જયારે એ પોતાની સમજ પ્રમાણેનો, પણ વૈજ્ઞાનિક અને મૌલિક ઉત્તર આપે. આમ બાળપણથી શિસ્ત અને સંસ્કાર પામેલ સેમ્યુઅલે અભ્યાસક્રમ  ઉપરાંતનાવિવિધ વિષયો ઉપર ચિંતન, મનન, કરવાની ટેવ વિકસાવેલી. ઉચ્ચતમ કારકિર્દી દરમ્યાન એમને પોતાની માતૃભાષા જર્મન ઉપરાંત અન્ય જેવીકે  લેટિન,ગ્રીક, ફ્રેંચ, ઇટાલિયન, ઈંગ્લીશ અને અરેબિક ભાષાઓ પર સંપૂર્ણ કાબુ મેળવેલો. પોતાનું વતન છોડીને ઉચ્ચ અભ્યાસ માટે બીજા પ્રદેશમાં એ જયારે ગયા ત્યારે આ જ ભાષાઓ બીજાને શીખવવા બદલ મળેલી ફી ઉપરજ પોતાનો અભ્યાસ અને જીવન આગળ ધપાવ્યું. તબીબીશાસ્ત્ર તરફના લગાવને ખાતર અનેકવિધ તકલીફો વેઠવા છતાં એનો સફળ અભ્યાસ કરીને ૧૭૭૯માં એમ. ડી. ની પદવી પ્રાપ્ત કરી.

બાળપણથી સેવેલા સ્વપ્નને સાકાર કરીને આલ્પ્સ પર્વત પાસેની ખીણને અડીને વસેલા શહેરમાં પોતાની તબીબી સેવાઓ આપવાનું શરૂ કર્યું. શરૂઆતમાં બધું ઠીક ચાલ્યું, પછી અભ્યાસ જીવન દરમ્યાન શીખેલી સારવાર પદ્ધતિઓ અને નિષ્ણાતો દ્વારા અપનાવતી ખાસ વિકસાવેલી હથોટીઓ અજમાવતા જેમ જેમ સમય જતો ગયો તેમતેમ એના એ જ દર્દીઓ એ જ ફરિયાદ લઈને પાછા આવવા લાગ્યા. ક્યરેક કોઈને સારું થતું અને પછી જે તકલીફની સારવાર કરી હોય તે ઠીક થતી અને થોડા સમયમાં ફરીથી એજ અથવા બીજી કોઈ તકલીફ સાથે એ દર્દીઓ સારવાર માટે પાછા  આવતા. ધંધાની દ્રષ્ટિએ આ ખુબ સારી ઘટના હતી, પણ તબીબીશાસ્ત્રએ ધંધો નથી, એ તો સેવાનું ઉત્કૃષ્ટ માધ્યમ છે. બીમારીમાં ગુમાવેલું સ્વાસ્થ્ય પાછું મળે તો જ એ સાચી સારવાર અને તબીબ મે તે જ એક માત્ર ધ્યેય હોઈ શકે એમ માનનાર સેમ્યુઅલ માટે આ અનુભવો પોતાના બાળપણના સ્વપ્નાં ચકનાચૂર  કરનાર નીવડ્યા. ત્યારે પ્રચલિત સારવાર પદ્ધતિ ઉપર શ્રેષ્ઠ કાબુ ધરાવનાર અને એ વખતના ધોરણો પ્રમાણે સફળ સારવાર કરવાને સક્ષમ પણ મનથી અતિ સંવેદનશીલ અને પોતાના આદર્શોમાં સ્પષ્ટ એવા આ તબીબનું મન આવી સારવાર પદ્ધતિ પરથી ઉઠી ગયું અને અગિયાર વર્ષથી ચાલતી પોતાની તબીબી પ્રેક્ટીસ બંધ કરી દીધી. વિકસતા જતા પરિવારનું ગુજરાન અને વધતી સામાજિક જવાબદારી નીભ્વવા મારે આર્થિક ઉપાર્જન પણ એટલું જ આવશ્યક બનતું ગયું. ત્યારે એની મદદે આવ્યું બાળપણમાં મેળવેલું જુદી જુદી ભાષાઓનું જ્ઞાન, અભ્યાસ દરમ્યાન વિવિધ વિષયો પર મેળવેલું પ્રભુત્વ અને બાળપણથી વિકસેલી મૌલિક પ્રતિભા. જીવન નિર્વાહ મારે એમણે  જુદાજુદા વિષયોના પુસ્તકોનું જર્મન અને અન્ય ભાષાઓમાં ભાષાંતર કરવાનું શરુ કર્યું. એ ઉપરાંત રસાયણશાસ્ત્રના પ્રયોગો અને એનું ભાષ્ય લખવાનું ફ આદર્યું. આ કાર્યમાં એ ખુબ એ ખંતથી ઊંડા ઉતરી ગયા. પાંચ વર્ષના સમયગાળામાં એમણે આશરે પાંચ હજાર પાનાનું લેખન અને પ્રયોગો પ્રસિદ્ધ કર્યા.

ઈસવી સન ૧૭૯૦ દરમ્યાન વૈદકશાસ્ત્ર ઉપર વિલિયમ કુલેન દ્વારા લિખિત ગ્રંથના ભાષાંતર દરમિયાન એક વિરલ ઘટના બની. સીન્કોના નામના ઝાડ વિશેના લેખમાં લેખકે એક નોંધ ટપકાવેલી. એ નોંધ ઉપર આ મૌલિક ભાષાંતરકારનું મન ચકરાવે ચઢ્યું. એ નોંધ કંઇક આમ હતી: ‘સીન્કોનાના ઝાડની છાલના રસમાં એવું સત્વ છુપાયેલું છે કે તેનું સેવન કરવાથી તંદુરસ્ત વ્યક્તિને એકાન્તરીયા તાવના લક્ષણો અનુભવાય છે. રસપ્રદ બાબત એ છે કે આ રસ આ પ્રકારના તાવ ના ઉપચાર માટે પણ અકસીર ગણાય છે.’ આ નોંધની સત્યતાની ચકાસણી કરવાનું આ વૈજ્ઞાનિક મગજના તબીબે નક્કી કર્યું. પ્રયોગ શરુ કર્યાના થોડા દિવસોમાંજ એમણેએકન્તારીયાતાવનો અનુભવ થયો. જેવો એમણે રસ પીવો બંધ કર્યો એટલે એના ચિહ્નો પણ બંધ.

આ નોંધના મૂળ લેખકે આ ઘટનાનો અછડતો ઉલ્લેખ માત્ર કર્યો પણ પ્રતિભાશાળી સેમ્યુઅલે આ ઘટના દ્વારા એક કુદરતી નિયમની શોધ કરી : “જે વસ્તુ/પદાર્થ  તંદુરસ્ત વ્યક્તિના શરીરમાં ચિહ્નો પેદા કરી શકે તે વસ્તુ તે જ પ્રકારના ચિહ્નો ધરાવતી બીમાર વ્યક્તિને સાજી કરી શકે.” અને આમ જન્મ થયો માનવજાત માટે અતીક્રાંતિકારી એવી ચિકિત્સા પદ્ધતિનો જેના પાયામાં રહેલા સિદ્ધાંતોમાંનો એક મૂળભૂત સિદ્ધાંત છે, પદાર્થની તંદુરસ્ત વ્યક્તિના શરીરમાં ફેરફાર પેદા કરવાની શક્તિ અને તે પ્રકારના ફેરફાર ધરાવતા દર્દીને સ્વસ્થતા આપવાની શક્તિની સામ્યતા એટલે “સામ્ય ચિકિત્સા” હોમિયોપથી.

આ ચિકિત્સા પદ્ધતિ માં વ્યક્તિની બીમારીદરમ્યાન અનુભવતી તકલીફો, ઉપરાંત એની માનસિકતા અને શારીરિક બંધારણને ધ્યાનમાં લઈને પસંદગીની માત્ર એક અને એક એવી ઔષધી આપવી આવશ્યક હોય જે ઔષધી કુદરતી રૂપમાં લેવાથી તંદુરસ્ત વ્યક્તિના શરીરમાં એવાંજ ચિહ્નો પેદા કરી શકે. આમ વ્યક્તિલક્ષી અને સારવારલક્ષી સામ્યતા એ આ પદ્ધતિની વિલક્ષણતા બની.

પદ્ધતિસરના સંખ્યાબંધ પ્રયોગો દ્વારા સામ્યચિકિત્સાના સિદ્ધાંતની ચકાસણી કર્યા બાદ ૧૭૯૬ થી એ ચિકિત્સા પદ્ધતિને  દર્દીઓની સારવાર માટે ઉપયોગ માં લેવાની શરૂઆત કરી. નવી પદ્ધિતી થી થતી સારવાર દરમ્યાન તીક્ષ્ણ નિરીક્ષણોના પરિણામે તેમણે એવું તારણ પણ તારવ્યું કે જયારે દર્દીને દવાઓ કુદરતી રૂપમાં અને થોડા જથ્થામાં અપાય છે ત્યારે દવાઓ દ્વારા દર્દીઓ વણજોઈતા ચિહ્નો અનુભવે છે. જેના મનમાં સતત દર્દીનું હિત અને એને ઝડપથી સ્વસ્થ બનાવવાની તત્પરતા હતી એવા આ માનવીય અભિગમ ધરાવતા વૈજ્ઞાનિક તબીબે અથાક પ્રયત્નો બાદ આનો તોડ પણ શોધી કાઢ્યો. દવાઓ એના કુદરતીરૂપમાં અને જથ્થામાં ન આપતાં, તેની ઉપર એક ચોક્કસ પ્રયોગથી એને વધુ સારવારલક્ષી અને સક્ષમ બનાવવાની પદ્ધતિ વિકસાવી, જેનું નામ આપ્યું “ડાયનામાઈઝેશન “ (ઔષધીય પદાર્થનું જૈવિકરણ). આ ડાયનામાઈઝેશનની પ્રક્રિયા એ હોમિયોપેથિક્ સારવારની બીજી વિલક્ષણતા છે.  આ પ્રક્રિયાનો સહુથી મોટો ફાયદો એ છે કે સુક્ષ્મ પ્રમાણની દવાઓ દ્વારા ગંભીરમાં ગંભીર બીમારીની અસરકારકતાથી અને ઔષધીય પદાર્થની કોઇપણ પ્રકારની આડઅસર વિના સફળ અને સચોટ સારવાર કરી શકાય છે.

જુદા જુદા પદાર્થોની માનવ શરીર ઉપર અસરો બીજા શબ્દોમાં જે તે પદાર્થની માનવ શરીરમાં રોગ ઉત્પન્ન સરી શકવાની ક્ષમતાની ચકાસણી કરવા માટે તેઓ પોતાના જીવન દરમ્યાન સૌથી વધુ પદાર્થોના પોતાની જાત ઉપર પરીક્ષણો કર્યા. આ પરીક્ષણો દરમ્યાન અનુભવાતા લક્ષણોને ખુબ જ ઝીણવટપૂર્વક નોંધ્યાં અને આવાજ પરીક્ષણોની ચકાસણી એમણે પોતાના પરિવારના સભ્યો, સાથી તબીબ મિત્રો અને સ્વયંસેવકોની મદદથી દરેક ઉંમર, સ્ત્રી, પુરુષ બન્ને જાતિ, વિવિધ માનસિકતા ધરાવતી વ્યક્તિઓ ઉપર પણ અવિરતપણે ચાલુ રાખી. લાંબા સમયના અભ્યાસ પછી આ ચિન્હોને આધારભૂતરીતે “મટેરીયા મેડિકા પ્યુરા” નામના ગ્રંથમાં પ્રકાશિત કર્યા.

આ ગ્રંથમાં પ્રકાશિત થયેલા ચિહ્નોના આધારે વિવિધ પ્રકારના અસાધ્ય રોગોની સારવાર સરળ ઔષધીય શક્તિઓથી વ્યક્તિગત રીતે શક્ય બની. માનવ જાતના ઇતિહાસમાં જુદી જુદી ઉંમર અને જાતિની તંદુરસ્ત વ્યક્તિ પર થયેલા આ પ્રયોગોએ સારવાર પદ્ધતિમાં ક્રાંતિ આણી. અત્યારસુધી પ્રચલિત સારવાર પદ્ધતિઓમાં રોગ લક્ષીય સારવાર કરવામાં આવતી. ઉદાહરણરૂપે કોઈ એક વ્યક્તિને માથાનો દુઃખાવો હોય, જઠરમાં સોજો હોય, ભુખ લગતી ન હોય, કબજીયાતની અસર હોય અને ચામડી રૂક્ષ થતી હોય તો પ્રસ્થાપિત સર્વર પદ્ધતિઓમાં જુદીજુદી આશરે પાંચ કે તેથી વધુ દવાઓનો ઉપયોગ આ પ્રકારની તકલીફો માટે કરવામાં આવે.

તે ઉપરાંત બાહ્ય લેપ અને પોષણની દવાઓ કે વિટામીન પ્રકારની દવાઓ પણ આવશ્યક બની શકે. હોમિયોપેથીક ચિકિત્સા પદ્ધીતની વિશિષ્ટતા પ્રમાણે દર્દીના ઉપરોક્ત શારીરક ચિહ્નો ઉપરાંત એની માનસિકતા પણ ખુબ અગત્યનો ભાગ ભજવે છે.  દરેક વ્યક્તિ શરીરથી, અવયવોથી એક બીજા જેવી છે પણ એનું વ્યક્તિત્વ એના વિચારો, લાગણીઓ અને એની પર આધારિત એવા એના વર્તનથી બીજી વ્યક્તિથી જુદી પડે છે. જયારે કોઈવ્યક્તિ બીમાર થાય ત્યારે માત્ર એના અવયવો બીમાર નથી થતા પણ સમગ્ર વ્યક્તિ બીમાર થાય છે. અને તેથી માત્ર અવયવોની કે તેના ચિન્હોની સારવાર ન કરતાં તેની સાથે સમગ્ર વ્યક્તિની સારવાર કરવાથીજ રોગને સંપૂર્ણપણે મટાડીને દર્દીનું  સ્વાસ્થ્ય પાછું મેળવી શકાય છે. વિલક્ષણ પ્રતિભા ધરાવતા વૈજ્ઞાનિક અભિગમ અપનાવતા અને વિચક્ષણ દ્રષ્ટિવાળા ડૉ. સેમ્યુઅલ હનેમાને માનવજાતિના ઇતિહાસમાં ન ભૂતો ન ભવિષ્યતિ એવી અસાધારણ, સચોટ, અસરકારક અને દીર્ઘ પરિણામો ધરાવતી ચિકિત્સા પદ્ધતિની સમાજના સ્વાસ્થ્ય માટે ભેટ ધરી. જેમ દરેક ક્રાંતિકારી વિચાર અને વ્યક્તિ સાથે બનતું આવ્યું છે તેમ ડૉ હનેમાન સાથે પણ બન્યું. સમાજના સ્થાપિત હિતોએ એમનો અસહકાર અને બહિષ્કાર કરવામાં કશું બાકી ન રાખ્યું. પણ માનવજાતના સ્વાસ્થ્યની જેને હર હમેશ ચિંતા હતી તેવા આ યુગ પુરુષે સામાજિક વિપરીત પરિસ્થિતિ સામે જાણે જંગ છેસી જીવન દરમ્યાન જરૂર પડયે એક શહેરથી બીજે શહેર, એક રાજ્યથી બીજે રાજ્ય એમ ક્યાંયે ઠરીઠામ થયા વિના પોતાનો યજ્ઞ હર્યા-થાક્યા વિના અવિરત ચાલુ રાખ્યો. પોતે શોધેલી ક્રાંતિકારી પદ્ધતિને સુવાંગ સિદ્ધ કરવા માટે અઠ્ઠયાસીવર્ષના સુદીર્ઘ તંદુરસ્ત જીવનના અંત સુધી તેઓ કાર્યરત રહ્યા.

માનવ જાતિના ઇતિહાસમાં ઘણીબધી ચિકિત્સા પદ્ધતિઓની શોધ થઇ. તેમાંની કેટલીક તો  હજારો વર્ષથી પ્રચલિત છે. ચિકિત્સા જગતની વિવિધ પદ્ધતિઓની સરખામણીએ માત્ર બસો જેટલાજ વર્ષ જૂની એવી ડૉ હનેમાન દ્વારા પ્રસ્થાપિત હોમિયોપેથીક ચિકિત્સા પદ્ધતિની ઘણી બધી વિશિષ્ટતાઓ અને સિદ્ધિઓ આજ સુધીમાં નોંધાઈ છે. આવા માનવજાતિના સ્વાસ્થ્ય માટેની ઉપકારક ચિકિત્સા પદ્ધતિના પ્રણેતા ડૉ હનેમાનની ૨૫૭મી જન્મજયંતીએ આવો આપણે સહુ રોગ મુક્ત, ભયમુક્ત અને સ્વાસ્થ્યપ્રદ સમાજની રચનાના અભિયાનમાં આ ઉપચાર પદ્ધતિના પ્રચાર, પ્રસાર દ્વારા આપણું યોગદાન આપીએ એ જ એમને અપાયેલી સાચી અંજલી... 

Cystic Fibrosis of Lung : An Update

Hello,

Few post earlier I had posted a case of cystic fibrosis of Lungs. It generated lots of curiosity. Here I am presenting another case with pre and post treatment chest reports with a brief history.

The patient was of 63 year old male living at Mumbai, having his own business. Patient was a suffering with hypertension and diabetes. He was referred to homoeopathy by his daughter, who had been benefited with her own and her children’s acute illnesses.

Patient was having complaints of recurrent cough, on and off for many years, which were treated by a chest physician at Mumbai.

On inquiring about his past illness it was revealed that he had suffered from Herpetic Eruptions, which were treated with local ointments.

As the complaints persisted the chest physician investigated the case, and apart from diabetes and Hypertension, he was found to have interstitial fibrotic lung disease. He was put on steroids along with other medications.

When, he failed to improve, In spite of the steroids and other medication, he was brought to Homoeopathy.

After complete case study, his treatment was started. The response was overwhelming. The cough, which had become very obstinate, subsided within few months. Patient recovered well within a span of one year.

Below are the chest reports of the patient, demonstrating the complete recovery, even at the tissue level.

 

First report March 2009.

 

Below is the report after the treatment which is dated July 2010.

Reports are self evident.

Homoeopathy saved one more case of severe form and provided relief to the sick…